Fizik Tedavi Olarak Aikido

Mayıs 1995’te 13 gün süren bir komadan uyandım. Bana sorunun ne olduğunu bilmediklerini söylediler. Görünen o ki yaşlandıkça giderek daha hasta oluyordum. Hiçbir zaman fiziksel formumu koruyamadım. Artık astım hastasıydım. Multipl Skleroz olabileceğimi düşünüyorlardı. Bir daha asla çalışamayacağım ve hatta yürüyemeyeceğim olasılığıyla yüzleşmek zorundaydım.

Koma sonrası ilk haftalarda, kullandığım ilaçlar nedeniyle çok fazla halüsinasyon gördüm. Bu olaylardan birinde, bana bakan doktorlardan birinin, Aikido yapabileceğimi ve bana iyi geleceğini söylediğini hatırlıyorum. Bu garipti çünkü Aikido’nun ne olduğunu bilmiyordum. Daha sonra, bunun dövüş sanatlarıyla ilgili olduğunu öğrendiğimde güldüm. Bunu yapamazdım!

Kasım 1995’te aşırı cıva zehirlenmesi teşhisi kondu. Hastalığın seyri iyi değildi. İnternet’te araştırma yaptım ve bulduklarım beni yıktı. Ağzımda cıva sızdıran 12 dolgu vardı. Üstelik sorun sadece bu değildi, plasentadaki kandan bunu kızımı da geçirdiğimi öğrendim.

Mayıs 1996’da, doktorlara daha yakın olabilmek için dağların tepesindeki La Honda’dan, Santa Cruz, Kaliforniya’ya taşınmak zorunda kaldım. Daha kısa bir koma geçirmiş olmama rağmen iyileşme yolundaydım. Durumum hâlâ oldukça ciddiydi. Yan etkileri olan birçok ilaç alıyordum. Tekrar yürümeye başlamıştım fakat fiziksel gücüm hiç yoktu. Bu durum, ruhsal ve duygusal olarak üzerimde derin bir etki bıraktı.

Eylül 1996’da bir gün Santa Cruz’daki yerel televizyon kanalını izlerken, bir kısa filmde Linda Holiday Sensei‘nin Aikido’dan bahsettiğini duydum. Bir numara veriliyordu. Hemen o numarayı aradım. Telefonu Linda Holiday Sensei açtı. Durumumu ve halüsinasyonumu anlattım. Gelmemi ve birkaç hafta içinde başlayacak olan yeni başlayanlar sınıfına katılmamı söyledi. Böylece o zamanlar North Bay Aikido (şimdi Aikido of Santa Cruz http://www.aikidosantacruz.org/) olarak adlandırılan dojo’ya katıldım.

O zamandan beri sekiz haftalık başlangıç sınıfını çok kez tekrar ettim. Ayakta durarak geri yuvarlanmayı öğrenmem altı ay, öne yuvarlanmayı öğrenmem ise iki yıl sürdü; birçok kişiden çok iyi yardım almış olmama rağmen.

Cıva toksisitesinin karakteristiği, çok fazla korku ve duygusal işlev bozukluğudur. Bazı günler, başka bir kişinin enerjisinin benimle karışmasına izin veremediğim, hatta bir tutuşa bile tahammül edemediğim için sadece ısınma hareketlerini yapabiliyordum. Dojo’ya gelmeye devam ederek bununla başa çıkmayı öğrendim. Bazı günler 20 saat uyumama ya da hasta olmama rağmen yine de dojo’da olmaya devam ettim. Öyle zamanlarda bir kenarda oturup dersi izliyordum. Her ne durumda olursam olayım kabul görüyordum. Dojo, o zamandan bu yana bir güvenli liman benim için.

Peki, beni farklı kılan ne? Koma, hayatı değiştiren bir deneyimdir. 50 yıldan uzun bir süredir var olan sistematik bir toksinden tüm bedeninizi arındırmak da öyle. 1997-2000 yılları arasında her gün kimlik krizleri yaşıyordum fakat Aikido bana iyileşmek ve büyümek için gereken araçları verdi. Standart süreci öğrendim: merkezlen, nefes al, uyum sağla, karar ver, harekete geç, kendini affet ve devam et. Bu beceriler, yaşamın bana sunduğu zorluklarla daha etkili bir şekilde başa çıkmama yardımcı oldu ve bunun sonucunda daha iyi bir insan oldum.

Örneğin, yakın zamanda çalıştığım ofiste bana ne yapmam gerektiğini aynı anda söyleyen iki güçlü yöneticiyle birlikteydim. Ne yazık ki, ikisinin verdiği talimatlar birbirine uymuyordu. Onların ortasında hem kelimenin tam anlamıyla hem de mecazi olarak sıkışıp kalmıştım ve bu oldukça rahatsız edici hale geliyordu. Kendi merkezimi bulmaya çalıştım, sonra onlardan uzaklaşmak için hafifçe yön değiştirdim. Dinamik değişti, sonuçta benimle ilgilenmeye ve sorunlarını çözmeye başladılar. Aikido eğitimim olmasaydı, sonucun bu kadar olumlu olacağını düşünmüyorum.

İnsanlar bana yaşadıklarımın bir mucize olduğunu söylüyor. Ben de onlara çok fazla yardım aldığımı söylüyorum. En büyük yardım, tüm şefkatiyle Santa Cruz Aikido topluluğuydu.

Bir şey kesin: her şeyi kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kaldığınızda, her gün değerlidir!

Reesa Abrams,
Santa Cruz Aikido
5.Kyu

“Dünyayı Uzlaştırmanın Bir Yolu” 2014 yazında Londra Dojo’sundan Quentin Cooke tarafından yayımlanan bir kitaptır. Bu kitap, dövüş sanatının kendisi hakkında değildir. Daha ziyade, Aikido eğitiminin yaşamlarını olumlu bir şekilde nasıl değiştirdiğini anlatan her seviyeden öğrencinin yazdığı hikâyelerden oluşan bir kitaptır ve oldukça ilham vericidir.

Bu kitapta yayımlanmış iki hikâyem var. Birini yukarıda okudunuz.

Şipariş verebileceğiniz yer:
https://docs.google.com/forms/d/1TvDuMmEJU1nodftrU7VePWYJrkR0VimIb68v6pTMci4/viewform

Kârın Aiki Extensions’a gideceğini unutmayın. Buradan gelecek para, onların yaptığı harika çalışmaları desteklemeye gerçekten yardımcı olacak (www.aikiextensions.org). Bir arada barış içinde var olabilsinler diye İsrail, Filistin, Suriye ve Irak’tan çocukları eğiten bir kamp bu.