Bir nevi meditasyon günlüğü – 6 –
Her sabaha aynı başladığım günler ufak değişiklerle adeta darbe olmuşçasına yıkıldı. Rüyalarımda çizim kalemimin ucu kırılıyor, zemindeki seramikler kabarıyor ve uyanmak zorunda olduğumda ise kafam sabah yastıktan külçe gibi kalkıyor.
Beden bir makine değil ki her daim aynı randımanda çalışsın. Hele bir de bakımı es geçildiyse.
Misafirler geldi, geç saatlerde yatağa girildi. Arada “neyse canım bu akşam yorgunum oturmayayım” dendi. Basit rutinler aksadı, gündelik akış değişti. Modern zamanların 21 günlük adanmışlıkları, programları bu gündelik akışı sürdürmekte kesinlikle etkili. 21 gün değil de senelere yayıldıkça rutinler ritmik bir saat gibi bedende işliyor. arada kaçan meditasyonlar başka bir hale bürünebiliyor.
En nihayetinde rahibe değilim ya. Belli olmaz o yola sapabilirim. Bugün oturmayıp da gün içinde kaybolduğumda geri geliyor eski alışkanlıklar. Bir şeyleri dönüştürmek, “iyi bir insan” olabilmek için günleri saymaya değil de adanmışlığa ve istikrara, lafını etmeden eylemeye inanıyorum naçizane. “Her gün sabah akşam oturunca” cümlelerini kurmadan önce bakıyorum ben otursam da gerçekten o pratiğin içinde miyim?
Rutin yıkılır mı birdenbire gerçekten, yoksa bu da rutine giden yolun bir taşı mıdır? Her gün, her saat yeniden başlamak ve hatırlamak ne yaptığını…
Yağmur Kutlar
Kasım 2023
Dizinin tüm yazıları.
