Bu yazıyı paylaş
Irvine, Kaliforniya’da güzel bir Haziran öğleden sonrasıydı. Beş parça nemlendirilmiş ve sıkıca bağlanmış tatami, iyi bilenmiş canlı bir kılıcın havada ıslık çalmasıyla yere indi. Aikido her zaman rakip için merhamet duymayı teşvik etse de, tatami hedefler için merhamet söz konusu değildi. – Ikazuchi Dojo’dan bir aikidoka, yeterince hızlı hareket etmediğinde, Aikido Livermore-Shinrei Dojo’dan Jim Alvarez Sensei (Aikido 6. dan, Shinkendo Kyoshi, Toyama Ryu Batto-do 5. dan) çeliğini alacak ve bir virtüözün hızını, hassasiyetini ve tekniğini gösterecekti.
Önemli Not: Tameshigiri, yoğun eğitim ve sıkı güvenlik uygulamaları içeren oldukça disiplinli bir sanattır. Lütfen uygun eğitim ve / veya gözetim olmadan bir kılıç kullanmaya çalışmayın.
Bu dört saatlik bir Tameshigiri seminerinin büyük finalindeki deneme kesişleriydi. Öncesinde 5.kyu’dan 4. dan’a kadar değişen seviyelerde 20’den fazla öğrenci, daha sonra pürüzsüz ve umarım zararsız kesişlere dönüşecek hareketleri bokken ile çalışmışlardı. Alvarez Sensei, momentumu etkili bir şekilde kullanarak akıcı bir kesişe dönüşen ve ardından kılıcı durdurmak için enerji harcamamayı sağlayan teknikler göstermişti. Aynı zamanda kılıcı hızla çekme ve kesme sanatı olan İaido ile, Toshishiro Obata Sensei tarafından geliştirilen ve bir modern savaş sanatı (gendai budo) olan Shinkendo arasındaki farktan bahsetmişti. Alvarez Sensei, 27 yılı aşkın bir süredir Obata Sensei’nin kişisel öğrencisiydi ve Shinkendo’yu suburi, kata, batto-do çalışmalarını, çift kılıç katalarını ve son olarak da tameshigiri’yi içeren eksiksiz bir kılıç eğitim sistemi olarak tanımlıyordu.
Ikazuchi Dojo’nun kurucu ortağı ve Aikido Journal’ın editörlerinden biri olan Josh Gold, “Jim Alvarez Sensei’yi bu seminerlere liderlik etmeye davet ettim. Çünkü Aikido topluluğunun en yetkin kılıç ustalarından biri olduğuna inanıyorum.” dedi. “40 yıllık aikido deneyimi ve 27 yıllık Shinkendo eğitimi ile kılıç üzerinde derin bir anlayışa sahip. Aynı zamanda mükemmel bir eğitmen ve canlı kılıçlar konusunda geniş bir altyapıya sahip ve %0 yaralanma oranıyla tameshigiri çalışmalarına liderlik yapıyor. Ayrıca, harika bir iletişime sahip ve heyecanı kesinlikle bulaşıcı. ”
Bokken’den canlı kılıçlara geçme zamanı geldiğinde, Alvarez Sensei’nin iki uzman asistanı, dojo’nun sonunda, üzerinde numaralandırılmış yedi katana olan bir masa kurdular. İlk bakışta fark etmek zor olsa da kılıçların farklı stilleri, ağırlıkları ve uzunlukları vardı. Öğrenciler her bir kılıcı büyük bir dikkatle tek tek ellerine almak ve hangisini kullanmak istediklerine hissederek karar vermek için sıraya girdi. Öncesinde Alvarez Sensei, yürürken kılıcın nasıl taşınacağı ve kesiş bittikten sonra temizlenmeleri için asistanlara geri verirken nasıl tutulacağı üzerine, tüm detayları tek tek açıkladığı ve gösterdiği kapsamlı bir güvenlik dersi verdi.
Eğitim alanının ortasında beş hedef standı kuruldu ve her birinin üzerinde bir şamdana takılmış mum gibi duran suya batırılmış tatamiler vardı. Sonra beş öğrenci kılıç masasına yaklaştı, silahlarını seçti ve başlamak için yerlerini aldılar.
Çalışma hakkında daha iyi bir fikir edinebilmek için, bazı öğrencilerinden deneyimlerini paylaşmalarını istedim.
Ted Rose, (3. Dan), seçtiği kılıcın ve keşiş sürecinin gerekliliklerini hakkıyla yerine getirdi.
Kılıç ağırdı, yıllardır kullandığım şişman Iwama-ryu bokken’den, evdeki iai-to’dan daha ağırdı. Ve çok keskindi. Tekniğe konsantre olabileceğim umuduyla ağır bir katana seçtim ve çeliğin ağırlığının zahmetsizce kesişi yapmasına izin verdim.
İlk kesiş sol üstten sağ aşağı doğru, adı çıkmış bir kesagiri veya diğer adıyla Rahibin Cübbesi (Monk’s Robe) kesimiydi (Adını Budist rahiplerin giydiği bir omuzu çıplak bırakan bir tür bornoz olan kesa’dan alan temel bir kesme vuruşu). Sensei birkaç yavaş deneme hamlesi için saydıktan sonra komut geldi: “KES!”
Beş kılıç bir anda indi. İyi nişan alan ve tekniği düzgün olanlar “Sssstt” sesi ile ödüllendirildi ve kesilen parçalar yere yuvarlandı. Ve önümüzdeki iki saat boyunca böyle devam ettik. İlk uygulamalardan sonra, diğer kesişleri de denedik. Tabi ki tüm teknikler her zaman güvenlik için tetikte olan Sensei tarafından gösterildikten sonra uygulanıyordu. Yaralanma olmadı ve hepimiz dojo’yu büyük gülümsemelerle terk ettik.
Ikazuchi eğitmeni Nastia Shuba, (2. Dan), çalışma ile kendine dair daha derin bir algı ve anlam bulmuş.
Yaklaşık beş yıl önce bir kılıç aldım ve maymun iştahlı alışverişlerde olduğu gibi… kılıç tüm bu yıllar boyunca öylece bekledi. Bazen sahip olduğum herhangi bir bokken’den daha ağır olduğu için suburi pratiği için kullandım ama asla onunla kesme şansım olmadı. Beklediğim an Alvarez Sensei’nin seminerinde geldi. Ve orada hedefin önünde, elimde kılıç ve aklımda şüpheler vardı: “Ya tek bir kesiş bile yapamazsam? Üstelik seminere kendi kılıcıyla katılan tek kişi benim.” Tabii ki, bu tür bir düşünce ile hedefe anca bir çizik atabildim.
Kendine güven son birkaç yıldır benim için büyük bir mücadele oldu ve bu ilk kesişten sonra bunun iyileştirme için mükemmel bir fırsat olduğuna karar verdim. Hedefi mevcut iç mücadelelerimin bir temsili olarak gördüm ve buna odaklanmaya çalıştım. İkinci kesiş daha iyiydi. Bu bana biraz güven verdi. Seminerin geri kalanında zihnimi boşaltmaya ve sadece kılıca ve hedefe odaklanmaya çalıştım. Bazı kesişler iyi ve temiz, diğerleri değildi – hepsi benim odaklanmama bağlıydı. Tabi ki güven ve odaklanma eğitimin diğer aşamalarında da gelişiyor. Ancak kesiş sırasında hedef size anında ve tarafsız bir geri bildirim veriyor. Bunu çok sevdim. Süreç hakkında kelimelerle ifade edilmesi zor olan güzel ve gizemli bir şey vardı. Seminer sadece kılıç becerilerimi geliştirmekle kalmadı, aynı zamanda güvenimi arttırmak için kullanabileceğim elle tutulur bir deneyim de sağladı.
Josh Gold, (4. Dan), kılıç eğitimi konusunda geniş bir deneyime sahip. Josh bir kişisel dönüşüm ve yeni bir pedagojik bakış açısı geliştirmiş.
İlk tameshigiri deneyimimden önce 26 yıl kılıçla antrenman yapmıştım. Bokken ve çelik iai-to ile pratik yapıyordum, ancak yakın zamana kadar asla canlı bir kılıçla hedef kesmedim. Keskin bir katana kullanmak, kişisel kılıç eğitimime bakış açımı derinden değiştirdi.
Ayrıca bu deneyimin oldukça meditatif olduğunu gördüm. Bir shinken (canlı kılıç) ile hedefin karşısına geçmek, odaklanmak, nefesimi, zihnimi ve bedenimi kılıçla birleştirmek için güçlü bir katalizördü. Kesme hareketi, beni yüksek bir zanshin durumuna (yaygın farkındalık) taşıyan anahtar gibiydi. Ruhumda bir şey hareket etmiş gibi görünüyordu ve şimdi kendimi istediğim anda o noktaya geri getirebiliyorum. Bunun ne kadar süreceğinden emin değilim, ama etkinlikten haftalar sonra bile hala yapabiliyorum.
İki gün boyunca yeni başlayanlardan 35 yıllık deneyime sahip ustalara kadar farklı seviyelerde neredeyse 50 kişiyi izledikten sonra (bir gün önce bir seminer daha vardı) tameshigiri’nin kılıç çalışması için güçlü bir öğrenme ve düzeltme aracı olduğuna emin oldum. Bir zihin-beden pratiğini öğrenirken, en güçlü mekanizmalardan biri anında ve tutarlı bir geri bildirim döngüsüne sahip olmaktır. Bir bokkeni havada binlerce kez sallayabilirsiniz ve yine de bıçağın kenar açısı, kesiş açısı, vücudunuz ve zihninizin doğru bir şekilde bir araya gelip gelmediğine dair hiçbir fikriniz olmaz. Bir hedefi kesmek, anında neler olduğunu anlamanızı sağlayan bir geri bildirim sağlar. Zayıf bir kesiş yakından incelenebilir. Deneyimli uygulayıcılar kesişlerini hızla yaparlar ve her seferinde temiz ve doğru kesiş çizgileri yakalarlar. Acemiler ise genellikle başlangıçta zayıf sonuçlara sahip olabilirler, ancak geri bildirimlere dayanarak hızlı bir şekilde durumu düzeltebilir ve sadece bir kaç hedef kestikten sonra bile önemli ölçüde iyi sonuçlar alabilirler.
Katılımcılar arasındaki duygu çok olumluydu ve gerçek kılıçlarla pratik yapma fırsatına sahip olmanın birçoğu için bir hayal olduğu açıktı. Alvarez Sensei ve yetenekli asistanları sınıfı profesyonelce yönettiler ve aynı zamanda aikidoka’nın disiplini için teşekkür ettiler.
Aikido da öğreten Alvarez Sensei, çalışmadan sonra ukemi’yi gerçek hayatta kullanma konusunda eğlenceli bir hikaye anlattı. Bir keresinde New York’da sisli bir yaz akşamında yürürken ayağı bir rögar kapağına takıldığında elinde altılı bira paketi varmış. Göbeğinin üstünde kaldırımda yüzmek ve elindekini kaybetme ihtimali ile karşı karşıya kaldığı anda altılı paketi göğsüne sarmış ve ileriye doğru bir ukemi atmış. “Öğrenciler bana neden öne düşüş öğrenmek zorunda olduklarını sorduklarında onlara şunu söylüyorum: Çünkü biraları kurtarmalısınız.”
Yazar: Christina Kelly
Kaynak: The Thrill of Tameshigiri, Aikido Journal
Çeviri: Oğuzhan Yılmaz