Belirsizliğin İçinde Dürüstlük

Yaz ayları “yenilikler” ve “heyecan” dolu geçerken, havalar serinlemeye başladığında “şimdi ne yapacağım” sorusunun yüzeye çıktığı zamanlardı. Yoga pratiği ve mikro topluluğuyla tanıştığımdan beri hayatımdaki belirsizlikleri izleyen kararlar ve sonrasında yeni bir belirsizlikle karşı karşıya durmaktaydım. Yaz ayları kırsalda bolca gönüllülük yaparak, toprakla çalışmayı öğrenmeye adım atarak geçmişti. Sonbahar kendini gösterdiğinde Moda’daki yuvama- Shala’ya- geri döndüm. “Ne yapacağım” sorusunu bir kenara bırakmayı ve “nasıl” sorusuyla araştırmayı burada öğrenmekteydim. Dersler, atölyeler, sohbetler derken bir gün kabaca Yoga Felsefesi diyebileceğim, öğretilerin bir anlatısını dinlemekteydim ve o sırada içimde bir şeylerin hareketlendiğini fark ettim. Dersten sonra Suzan ile çay içmeye gittiğimizde hala o kıpırtılar içimde canlı ve bu derin öğretiye daha çok temas etmek istediğimi fark ediyordum. Bu çaylı sohbet esnasında David Cornwell ve Free Yoga programı karşımıza çıktı. Yoga camiasının merkez kabul ettiği mekan ve okullardan Cihangir Yoga’da, bizzat kurucusu olan David tarafından her anlamıyla “Free” bir program açılıyordu. Suzan ile birlikte bu derin sohbetimiz üzerine gelen bu heyecanlı haberle evlerimize yollandık. Moda’daki Shala’dan eve, evden geçici başka bir işe, o işten yine Shala’ya gitmelerim arasında bu heyecan yaratan “Free Yoga” programı için oturdum bir e-posta yazdım. Dürüstçe (Satya) okulda asistanlık yaptığımı ve nerdeyse 1 senedir sürdürdüğüm kendi yoga pratiğimi ve bilgimi derinleştirmek istediğimi yazdım. Kısa bir süre sonra David ile mülakata çağrıldım. Moda’daki küçük Shala’dan büyük ve kalabalık bir mekanda tanıdık birkaç kişi ile birlikte gittik. David’in gönülden açtığı alana yaptığı bu çağrı beni mıktanıs gibi çekmişti ve şimdi de bu çekimin içinde “nasıl”ları keşfedecek çok zamanım olacaktı. “Free Yoga” nerdeyse tamamen burslu sunulan, bolca pratik ve deneyimleme alanı açan, şimdiki tanımıyla “Yoga Eğitmenlik Eğitimi” idi. David ile karşı karşıya geldiğimde o kalabalık ve bilinmedik ortamdaki heyecanım dindi, yumuşakça karşılandım. Karşılıksızca açtığı alanın değerini o anda fark ettim. Hayatım boyunca hep zorlandığım ve ancak dürüst olarak kendimi rahat ettirdiğim konuya sıra geldi, ekonomik durumum. O sırada ailemle yaşıyor ve kendimi desteklemek adına okulda öğrenci asistanlığı yapıyordum, ve küçük de olsa bir gelirim vardı. Bunu açıkça belirttim ve bana sordu, “%75 burs versek uygun mu?”. Kabul ettim ve “ne yapacağım” kaygılarını içerde duyduysam da sessizce izledim dinginleşmesini.