Aşağıdaki metin, S.N Goenka tarafından, 1989’da Eylül ayında Bangkok, Tayland’da yapılan bir konuşmadan derlenmiştir. Çok Değerli Bhikkhu Sangha, Dostlar, Buda’nın Takipçileri Hepiniz burada Vipassana’nın ne olduğunu ve günlük hayatımızda bize nasıl yardım ettiğini, mutsuzluğumuzdan, hayatın ve ölümün acısından kurtulmamızı nasıl sağladığını anlamak için bir araya geldiniz; Herkes sefaletten çıkmak, barış ve uyum içinde yaşamak ister. Bunu…
“Zen’de ustayla öğrenci arasındaki fark, ustanın öğrenciden daha ilginç, daha farklı şeyler yapması değil, aynı şeyleri farklı bir yolla yapmasıdır.” “Dojoda bir öğrenci genellikle elinden geldiğince gösterişli ve göze güzel görünen teknikler uygulama çalışır. Bir usta ise daima en temel teknikleri, savaş sanatlarına yeni başlamış bir öğrencinin de bildiği teknikleri kullanır. Ama o temel teknikleri…
Yudansha (siyah kuşak) seviyeleri bir çok sebeple verilir, sadece teknik yeteneği için değil. Kişinin belli bir yudansha seviyesini almış olması, o anda o teknik seviyeyi elde ettiği anlamına gelmez. Bunun anlamı kişinin o eşikte olduğunu hissetmem ve aldığı seviyenin sorumluluğunu hissederek gelişecek olmasıdır. Tabi ki herhangi bir yudansha seviyesine yükselmek, belli bir teknik uzmanlığı gerektirir.…
Dojoya ilk adımımı attığım ve ilk kez bir “sensei” ile tanıştığım günü çok iyi hatırlıyorum. Ömür boyu süren dostlukların minderde başladığı anları, ilk sınavları ve hayatımın kilometre taşlarını… O ilk gün, merak içinde izlemeye gitmiştim. Ders henüz başlamamıştı. Ama sonradan üst kuşak öğrenciler olduklarını idrak ettiğim bazıları çalışıyorlardı. Kafamda sorularla ve aynı durumdaki birkaç kişiyle…
Herkes huzur ve uyum arar, çünkü yaşamımızda eksik olan bunlardır. Zaman zaman hepimiz çalkantılar, kızgınlık, uyumsuzluk ve acı yaşarız. Bu çalkantılar sonucu acı çektiğimizde, mutsuzluk kendimizle sınırlı kalmaz ve çevremizdekilere de yayılır. Mutsuzluk; kendisini kötü hisseden insanın çevresindeki havaya nüfuz eder ve bu kişiyle ilişki kuran herkes de olumsuz etkilenir. Bu da kesinlikle uygun bir…
Ey bhikkular, dünyadan vazgeçen bir insanın izlememesi gereken iki aşırı uç vardır. Biri değmeyen, boşuna olan ve sadece dünyevi ruhluya yakışan benlik bağımlısının tatbikatı ve öteki de ıstıraplı, faydasız olan çilenin alışılmış tatbikatı. Ne balık ve etten perhiz, ne çıplak gezinmek, ne kafayı tıraş etmek, ne keçeleşmiş saçı olmak, ne kaba bir giysi ile örtünmek,…
Hepimiz dövüş sanatları eğitiminin, bir dağa tırmanma metaforu ile karşılaştırıldığını duymuşuzdur. Bu dağ metaforu ilham verici ve öğretici bir imaj sağlar. Ancak, Saotome Sensei bu imajın öğretmenler için oluşturduğu tehlikeli potansiyel tuzaklara dikkat çekiyor. Dağ Metaforu “Dağa tırmanma” metaforu bir çok dövüş sanatında kullanılan bir metafordur. Bu metafor, ilerlemenin sağlanması için gerekli kararlılık ve çabaya…
Bu bir seminer sonrası yazısıdır. Oldukça kişisel bir bakış açısından ve söz konusu seminerin bu kişi üzerinde bıraktığı izlerden yola çıkılarak kaleme alınmıştır. Öncelikle bir Aikido seminerinin nasıl bir şey olduğuna dair size fikir verebilecek bir kaç kelam etmek isterim: Seminer, basitçe, üst düzey bir Sensei’den ders almak olarak anlatılabilir. Ders derken, ‘seminer’ denildiğinde akla…
Dışa bakan rüyadadır, içe bakan uyanışta…Daha önce de yazmıştım bunu buralarda. Hangi öğretinin penceresinden bakarsanız bakın, pek çok şeyi açıklayabilecek basit bir cümle. Dışarıdaki renkli ve çekici dünyanın vadettiği şeylerin peşine düşmek sadece daha fazla tatminsizlik yaratırken, durup, derin bir nefes alıp kendini incelemek, içeriye derinlemesine bakmak, aradığın şeyi hem içeride hem dışarıda bulmanı sağlar.…
Zamanında okuyup, notlar aldığım, üzerine kafa yorduğum kitapları, bir süre sonra tekrar okumak keyifli olabiliyor. Özellikle araya yeterince zaman girdiyse ve bu zamanda ben de boş durmayıp kendime bir şeyler katmayı başardıysam. Sanki ilk defa okuyormuşum gibi; kitap bir fikrin ışığını yakıyor ve daha önce nasıl gözden kaşırmışım bunu diye düşünüyorum. Belki de gözden kaçırmadım,…
2013’te Saotome Sensei’yi, Sarasota’daki Aiki Ranch’de ziyaret ediyordum. Konuşmamıza, Aiki Tapınağı’nın ve Saotome ailesine ait evin etrafını saran güzel bahçede devam ettik. Yürürken Sensei, almalarından itibaren mekanın nasıl değiştiğini, yetiştirdikleri farklı tür bitkileri, hangi bitkilerin hangi hayvanları çektiğini ve tabi ki bahçedeki favori köşelerini anlattı. “Tam dokuz çeşit bambumuz var.” Tabi ki sonunda konuşma, kafa…
Belki siz de bunu deneyimlemiş olabilirsiniz. Enerji dolu bir derste, iyice ter attıktan sonra soyunma odasına gittiniz, günlük kıyafetinizi giydiniz ve kemerinizi, hakamanızı ve gi’nizi çantanıza koydunuz. Ayrılmaya hazırlanırken, ekipman çantasını almak için aşağıya uzanıyorsunuz ve o da ne; sanki 100 kilo ağırlığında gibi görünüyor! Bu dogi aniden o kadar ağırlaşmak için ne halt etmiş…
Bir bakışta anlayacağınız üzere bu bir blog yazısı değil. Daha çok yazının fragmanı diyebiliriz. Keza biliyorum ki Ayhan Kaya Sensei ile her seminerimizden sonra olduğu gibi, elimizde üzerine kafa yoracak, çalışacak, ter dökecek ve tabi ki yazacak çizecek bol bol malzeme olacak. Belki takipcilerimizden katılmak isteyen olur diye düşünerek, seminerlerimizi buradan da duyurmaya karar verdik.…
